До свидания

საღამო მოსაწყენად დაიწყო... სამსახური... 6 საათი ხდება და არანაერი გეგმები ... ისევ სახლი და ლეპტოპით წოლა? არ მინდა!!!
რა მინდა?? ქალაქში სული მეხუთება, არაფერი არ მხიბლავს... ვინმეს დავურეკო ლუდი დავლიოთ? არავინ არ მომდის თავში ვისთანაც დარეკვა მინდა...
რამდენიმეჯერ ჩამოუარე ტელეფონების წიგნაკს... არა...
გზა ვახოს მანქანით, საბურთალოს ქუჩის კუთხე... მოვიხედე და დელფოსი დგას ვიღაცას ესაუბრება! აი ეს გამიხარდა..
წავედით მე და დელფი ნიკალაში, ყავა დავლიეთ...
როდის ვნახე ბოლოს? როდის ვსაუბრობდით ასე? არ მახსოვს... 1 წელი ან კიდევ მეტი... ან 2 წელი... რა მნიშვნელობა აქვს?
მეგობარში მთავარი ესაა.. ზოგი დროთა განმავლობაში უცხოვდება, საერთო ინტერესები აღარაა, აღარც სასაუბრო თემები.. რამდენი მეგობარი დავკარგე ასე? დელფოსი კი ისევ ისეთია... გული ვიჯერეთ საუბრით... ვისიამოვნეთ... თურმე რა კარგი ყოფილა მეგობრის წლების მერე ნახვა...