My way...

გზა თოვლმა დაფარა... მიუხედავად მომღომარი თბილი მზისა, ყინვა არ ტოვებდა შეპყრობილ მიწას და ტყეები თეთრ ნაბადში გაეხვნენ. დეკემბრის სუსხიანი შუა დღე იყო და დათოვლილ გზაზე ცხრა მგზავრი მიაბიჯებდა. სერ ლელ გვალვა - გეოგრაფიული საზოგადოების თავმჯდომარე, რომელიც აქ კონკრეტული მიზნისთვის ჩამოვიდა. საქმე ისაა, რომ ადგილობრივებისგან თეთრებს უკვე მისვლიათ ხმები, მთებში გადაკარგული ტბების შესახებ და სერ ლელისთვის, რა თქმა უნდა საინტერესო იყო მათი აღმოჩენა, საკუთარი თვალით ნახვა და რუქაზე დატანება. ჯორჯ პავნი - სერ ლელის ძველი მეგობარი და ერთგული თანაშემწე, ექსპედიციებში გვალვას განუყრელი თანამგზავრიც რა თქმა უნდა მასთან იყო. თეი, იგელი და ლაშა - სტუდენტები გეოგრაფები, რომლებიც დიდ პატივად მიიჩნევდნენ სახელგანთმულ სერ ლელთან ერთად ექსპედიციაში წასვლას. ტრულა - უბრალოდ თავგადასავლების მაძიებელი, მან არაფერი იცოდა ამ ტბების შესახებ, მაგრამ, ყური რომ მოკრა თავისი მეტისი მეგობრისგან, ნიკისგან, რომ იგი ასეთი ექსპედიციის გზამკვლევი იქნება, სთხოვა რომ ისიც წაეყვანათ და ნიკი რაღა თქმა უნდა დათანხმდა. ალე

ფანჯრიდან ჩანს შემოდგომის ქუჩა.. ოთახში კი სიგარეტის სუნია.. მე ვზივარ და ვიწვი დროში.. ნეტავ სად გაქრა დღევანდელი დილა?

განთიადი იყო, როდესაც სატახტო ქალაქის თბილისის ორთაჭალის ქარვასთან ცხენიდან ჩამოჯდა დონა ტრულა. იგი შორეული ქვეყნიდან იბერიაში ჩამოსული მოგზაური იყო. მას წინა დღით მისმა მეგობარმა, დონ ნიკოლა დე ვახანმა უთხრა, რომ იბერიის ტყეებში არის საიდუმლო მონასტერი, მის შესახებ ძალიან ცოტამ იცის, და მისი ბერები უკვე ათას წელზე მეტია ინახავენ გრაალის თასის საიდუმლოებას. დონ ნიკოლა დე ვახანის ეს მონათხრობი კიდევ ერთმა ადამიანმა გაიგო, დონ არჩილ დე დაკოტელმა, და მანაც ისურვა გრაალის საიდულოს გაგება. სწორედ ამან მოიყვანა გამთენიისას დონა ტრულა ქარვასლასთან. მზე ამოდიოდა, როდესაც მამაკაცებიც გამოჩდნენ და სამივე დაიძრა წალკის მიმართულებით მიმავალ საფოსტო კარეტის საძებნელად. კარეტა უბადრუკი იყო, მითი მხოლოდ მონები და გლეხები გადაჰყავდათ. მგზავრები ჩასხდნენ, კუჩერმა შესძახა "ჰოე!" და გაემგზავრნენ დამტვერილ გზაზე. გრძელი გზა გაიარეს, კარეტაში მარნეულელი გლეხები ჩასხდნენ, გაცდნენ თეთრ წყაროს და სოფელ დომანისის გადასახვევს მიუახლოვდნენ. დონ ნიკოლას წინა მოგზაურობისას მომაკვდავი ბერი გადაეყარა გზაზე

Yesterday, Octover, 14 I visited villages that were in "buffer zone" just a week ago. These are Karaleti, Tkviavi, Tedznisi, Megvrekisi and Ergneti. In Karaleti, Tkviavi and Tedznisi many houses close to the main road are burnt down and robbed. Locals, who've stayed there during the August events say that these are mostly done by Ossetians. At first Russians just didn't stop them. However, after Russians left Gori, they started preventing looters in buffer zones too. After we passed Gori, the first place we have visited was Karaleti that was often mentioned in news headlines during the military actions. Burned houses alongside the road... In the center there was an apartment building with few flats burned. Window frames were missing. People from windows were staring at us and the workers on the street fixing the building. We drove off from Karaleti to the direction of Tkviavi. There, in front of one of the burned houses we saw EU monitoring mission from France . Owner

მოკლედ სქ-სთან შევიკრიბეთ, 8ზე უნდა დაგვეტოვებინა ქალაქი, მაგრამ როგორც ყოვეკლთვის დავაგვიანეთ და 3 მინიბუსით შემდგარი კოლონა 8:20-ზე დაიძრა. გზა მშვიდად გავიარეთ, ხევსურეთამდეც ავედით, კორშაში გავაჩერეთ იქაური მუზეუმის სანახავად. მუზეუმი პატარა მაგრამ ლამაზი და საინტერესო იყო. იქ ძირითადად ოჯახებში შეგროვილი ძველი საყოფაცხოვრებლო ნივთები, მუსიკალური ინსტრუმენტები და ტანისამოსი იყო. ასევე წარმოდგენილი იყო არქეოლოგიური მასალა და იარაღი. კორშის შემდეგ სულ 2-3 მცირე სოფელი და უღელტეხილი გვქონდა წინ. დასახლებები უკან რომ დავტოვეთ, დათვიჯვარის გზაზე ეულად მომავალი ადამიანი დავინახეთ. მე და გოგამ ვიფიქრეთ რომ არ შეიძლება ჩაუარო ასე ადამიანს, ასეთ უკაცრიელ ადგილას ისე რომ არ შესთავაზო წაყვანა. ჩვენ კი ვყვიროდით გააჩერე თქო, მარა კავკასიკას პლუსი უფრო ხმამაღლა ყვიროპდა არ გააჩეროო, და ზვიადმა (მძღოლმა) არ გააჩერა. ამან ჩემსა და გიორგის შორის პირველი კონფლიქტი გამოიწვია. ასეთ უაზრო გულგრილობას ვერ ვიტან, თან ცხოვრებამ გვიჩვენა რომ მე და გოგა ვიყავით მართლები. მადლობა ღმერთს მესამე მინიბუსშ

Что является большим злом, убийство или подчинение чужой жизни? Самое святое это жизнь и все что к ней относится, жизненны путь от начала до завершения, и завершение должно быть логическим концом гармонично пройденного пути. Убийство же является нелогичным, не своевременным прерыванием пути. Так как жизнь любого существа великое таинство, то ее обрывание является злом. Чужая жизнь неприкосновенна. каждый человек сам является хозяином своей жизни и может направить ее практический в любое русло. Однако воздействие на другое живое существо, подчинение ее собственной власти, направление, или хотя бы попытки направить ее в какое-то русло равноценно попытке убийства а иногда самому убийству. Каждый человек уникален, ни у кого нет право судить другого, никто не может пройти чужой жизненны путь, не может войти в чужое положение, даже не может посочувствовать. Попытка направить человека насильно на какой либо путь, изменить его внутренний мир, увод его с его пути является убийством его уникальн

Что является большим злом, убийство или подчинение чужой жизни? Самое святое это жизнь и все что к ней относится, жизненны путь от начала до завершения, и завершение должно быть логическим концом гармонично пройденного пути. Убийство же является нелогичным, не своевременным прерыванием пути. Так как жизнь любого существа великое таинство, то ее обрывание является злом. Чужая жизнь неприкосновенна. каждый человек сам является хозяином своей жизни и может направить ее практический в любое русло. Однако воздействие на другое живое существо, подчинение ее собственной власти, направление, или хотя бы попытки направить ее в какое-то русло равноценно попытке убийства а иногда самому убийству. Каждый человек уникален, ни у кого нет право судить другого, никто не может пройти чужой жизненны путь, не может войти в чужое положение, даже не может посочувствовать. Попытка направить человека насильно на какой либо путь, изменить его внутренний мир, увод его с его пути является убийством его уникальн

Правда - это ложь. Незнание - сила. Свобода - это рабство (с) Дж. Оруэлл. Любая система это зло. Государство это система. Нет справедливого государства и нет справедливой системы. Попытка разрушить плохую систему и построить справедливую - ложь и илюзия. Справедливово убиства как и войн не бывает. Справедливым не бывает и система, не бывает и общества а может быть и человек... как нет и свободы в чистом виде.

пианый мой бред........ любовь есть а любимый далеко.... мы рабы чертовой системы обязаностей и они проживают нашу жизнь, наше счасте, за нас отнимая годы, давая нам подлый мираж о светлом будущем которое никогда не наступит, вместо реальности давая жалкие мечты. дает семью обязаности в которых мы путаемся попадаем в рабство и нет дороги обратно и обратного нету... мы родились рабами не ведая свободы, растили нас как хороших рабов и сделали нас рабами. страсти если не подчиняются правилам запрещеный убить и подавить а если ОН недоступен? не суждено быть с любимым... ищи другое дозволеное но не нарушай правила.... правила эти древни как сам мир.... и мы рабы сотни и тысячи поколении рабов. Свободен тот кому терять нечего, он ничего не боится нечего боятся но в жизни кто они? бомжи? и им терять нечего а жизнь? у них тоже социум и правила, везде правила а как без них? что такое свобода?? жить без правил созиума? не иметь привязаностей. никого перед кем были бы обязательства, никого че мне

11. Не пренебрегаи отдыхом свойм и умей расслаблятся. Заповедь специально для Корена.

Небо было серо голубым, нет не свинцовым, не таким который давит и раздавляет, а лёгким и радостным, немного печальным, холодным и красивым, чем то похожим на моё настроение... лёгкая печаль но не подавленность. А горы на горизонте, синие, с белыми пятнами от не стоявшего снега.. вершины утопают в пуху облаков. Яркие темно синие тона.. метал неба и свист ветра... В такую погоду хорошо идти, по одинокой давно забытой просёлочной дороге, в сопровождений порывов ветра, который поёт песнью свободы, необузданности, в один голос с моей душой. Как мы одинаковый и как похожий... как будто это небо отражает мою душу, моё сердце. Тут есть все, красота, так любимая, воля, любовь к свободе, буря и радость, холод и безысходное одиночество, которое однако не в тягость а может быть и в радость и колючий холод который однако делает наши тела более устойчивым и крепким, так же как и боль закаляет душу. Нет счастья более, чем слиться с этим ветром, стать этим небом и носится по синим заснеженным горам,

მიყვარს ისე რომ მინდა ყვირილი! ბედნიერიც ვარ და უბედურიც, მაგრამ მაინც ბედნიერი რადგან მიყვარს, გულში გაზაფხულია ხანგძლივი ზამთრის მემდეგ, ყვავის, ყვირის ყველაფერი! მაგრამ მალე ისევ ზამთარი დადგება... რატომ არის გული ასეთი უცნაური? რატომ სჭირდება სხვა ადამიანი რომ ასე აყვირდეს? სულ რაღაც 2-3 დღე და ყველაფერი შეცვლილია.... დავიწყებული მქონდა რა არის ეს... სიყვარული.... რამდენი ხანი არ განმიცდია ასე.... ასეთი ყოვლის მომცველი, ბედნიერება.... ლოდინი, ტელეფონის ზარი... ბოლო საღამო....ბოლო საათები რაც ერთად გვექნება... მაგრამ ეს მოგონება სამუდამოდ ჩემი იქნება... თვალები, გამოხედვა.. მე ის მიყვარს! მიყვარს!!!! ნაზი სწრაფი კოცნა.... ხმა, სიტყვები, გამოხედვა.... მიყვარს!!! სიგიჟემდე მიყვარს და არ ვიცი რატომ. როგორ ასე უცებ??? ეს ისეთივე ლამაზია როგორც მთა ყანობილის დათოვლილი გზები... ლამაზი როგორც არაფერი... მე მიხარია, მე ვტირივარ... მე მინდა ის, მინდა ერთხელ ერთი ღამით... ყველაზე მშვენიერი, ყველაზე კარგი... რამდენიმე დღით ჩემი... ქარივით ჩაიქროლა, და წავა... ჩადგება ქარი... უკვე აღარ ამოვარდე

Жизнь клерка - унылое гавно. Факт? Факт. Восемь утра - подъем, помыл ебальце, почистил зубы, чай с лимоном, хлеб с колбасой и вот ты уже пиздуешь по улице с плеером в ушах, продуваемый всеми ветрами. Получасовая толкотня в автобусе или вагоне метро, заход в офис, чай, сигарета в курилке, комп, полчаса утреннего сеанса интернета, въеб до двух, обед. Обедаешь в тошниловке, хули бизнес-ланч, вокруг такие же безмозглые идиоты, как и ты. Хотя нет. Еще хуже. Ты хоть осознаешь собственную никчемность, а эти только кичатся - мол вот он я какой ниебово прокачанный манагер среднего звена, могу позволить себе обед в этом шикарном заведении "Иль Патио" или "Планета Суши" или еще каком другом. Тошниловка она и есть тошниловка. У всех карты "малина" или другие скидки. Все вокруг - часть системы. Они зарабатывают деньги у системы и тут же их отдают. Той же системе. Круговорот говна. Потом ты снова уныло пиздуешь в офис. Продуваемый теми же ебаными ветрами. Полчаса интерн

1. Помни, ты , гордый человек! Правила создаешь ты , а не правила тебя! Помни, твои правила только для тебя правильные. 2. Не совокупляйся с мозгами ближнего своего. 3. Возлюби ближнего своего, делись кофе и сигаретами. 4. Покупай кофе и сигареты сам тоже. 5. Будь честен всегда, везде и во всем. 6. Не угони Автомобиль ближнего своего. 7. Не вешай свой проблемы на других. 8. Всегда умей находить лучик света даже в кромешной тьме и следуй ему. 9. Находи в себе лучик добра и света а не ищи его во вне, и свети ближним своим. 10. Будь терпим к чужим недостаткам и не зацикливаися на них.

Встречать новый год поехала с форумом karavi.ge в Бакуриани. Когда приготовления были завершены, без двадцати двенадцать вышли на улицу встречать новый год в 23 градусном морозе. Ро

Свинцовое небо Серый дым таков декабрь