My way...

ცივი ზამთრის საღამოს რა შეიძლება უფრო სასიამოვნო იყოს ვიდრე ცხელი ჩაი თაფლით და ლიმონით? ნეპალში კი ძალიან პოპულარულია თაფლი ლიმონი და ჯანჯაფილა. მინდა გითხრათ რომ უგემრიელესია. თბილისშიც გავაკეთე და მოგვიანებით ფეიხოაც დავამატე, რამაც დამატებითი სარგებელი და არომატი შესძინა ჩაის. მინდა გაგიზიაროთ მომზადების ჩემი რეცეპტი. საჭირო ინგრედიენტები: ნახევარი ლიმონი 5 სმ ჯანჯაფილა 1 ფეიხოა 1 სადილის კოვზი თაფლი

ლესელიძეზე მოვდივარ ტურისტებთან ერთად. ძალიან კოლორიტული განგრეული მთვრალი პერსონაჟი ძლივს მოდის და ხელში დიდი დროშა უჭირავს - 41, თან ისე ბორძიკობს, დროშაში ეხვევა, კინაღამ წაიქცა, მაგრამ გადარჩა და გამოძვრა დროშიდან... ტურისტებს გაეცინათ. 2 წუთში ლესელიძეზე ამოიარეს ბურჯანაძის მხარდამჭერების მანქანებმა დროშებით. ტურისტებმა მკითხეს: - Они за деньги или за идею? - Эти точно за деньги - ვუპასუხე - а тот пьяненький точно за идею - აღნიშნეს ტურისტებმა 

მაშინ როდესაც შიდა ქართლში ოკუპაციის ზოლი სამხრეთისაკენ მოცოცავს, მაშინ როდესაც საქართველოში ყოველი მეათე რუსული აგრესიის შედეგად დევნილია, მაშინ როდესაც დიცში და დვანში ხალხი მამა-პაპის სახლებს შლის, თბილისში რესტორნებში რუსული მუსიკა ქუხს! საოცრად ამაყი ერი ვართ.

Вот такой Будда из Непала теперь укрошает мой стол.

ადრე მეცინებოდა მერე ვღიზიანდებოდი და ვბრაზდებოდი ახლა სერიოზულად მეშინია და მეზიზღება მეზღაპრეობა.... არა ანდერსენს და ძმებ გრიმებს არ ვერჩი, საბავშვო ლიტერატურა და ხარისხიანი ზღაპრები მიყვარს. მაგრამ არ მიყვარს ზღაპრები დიდებისთვის და ისინი ვისაც ეს სჯერავს. ჩვენს ზეპოლიტიზირებულ ქვეყანაში ასეთი ჭორების თემაც უმეტეს წილად პოლიტიკაა. კოლექციაც მდიდარია: მიშამ გრიგოლია გააუპატიურა. მიშამ მეჰრიბან ალიევას უჩქმიტა მიშას სექსუალურმა ენერგიის ხიბლმა თავი ბოლომდე მგონი დღესაც არ ამოწურა. თუმცა ეკონომიკური ხასიათის ზღაპრები გახდა უფრო აქტუალური, როგორიცაა ყბადაღებული 50 თეთრი ბენზინის წილი. ბოლო ყველაზე კონგენიალური ზღაპარი იყო კატეგორიიდან "ჩვენი სიწმინდეები და ძეგლები": "გელათიდან განჯის კარიბჭე მიშამ ჩამოახსნევინა და აზერებს გადასცა" 

გუშინ გადავეყარე მშრალ ხიდზე - როგორ ზუსტად ასახა მხატვარმა ჭეშმარიტი ქართული ოცნება - ქარტველთა ჭეშმარიტი პარადიგმა - არა ეს არაა "ენა, მამული, სარწმუნოება" ეს უფრო ახლოსაა "ღვინო, დუდუქი, ქალებისკენ", თუმცა ამ სურათზე ქალის მაგვარი არაფერი ჩანს. მაშ რა არის ჭეშმარიტი ქართული ოცნება, ან თუნდაც გრუზინული ოცნება, როგორც ამას ახლა იტყოდა ბევრი? ჯერ ის განვიხილოთ თუ რა არის მოცემული სურათზე. სამწუხაროდ აქ გამოსახულია არა უბრალოდ 7 ადამიანი, არამედ ესაა სტერეოტიპული ქართული საზოგადოება, რომელიც ბოლო 150 წლის მანძილზე დიდად არ შეცვლილა. აქ ვხედავთ ტიპიურ ლუარსაბ თათქარიძეს, რომელსაც ქალებიც კი არ აინტერესებს იმდენად, როგორც ღვინო და დუდუკები. შაბლონური, სტერეოტიპული ქართველი, (სხვათაშორის ჩემმა ტურისტებმა იყიდეს ეს სურათი, იმდენად სტერეოტიპულ-ქართულია ეტყობა) თავისი არსით არის იმპოტენტი. საქმე ფიზიკურ იმპოტენციას კი არ ეხება, არამედ იმას რომ ყველაფერი ის - რაც პრინციპში უნდა შეადგენდეს ნებისმიერი ერისთვის ძირითად პარადიგმებს - ჩვენში მხოლოდ სასუფრე თემაა.

Самое загадочное, суть чего я никак не могу уловить - это сущность профессии эксперта. Не знаю как в других странах, но в Грузии есть феномен - Эксперт. Эксперт это дядечка или тётенька, которые с умными физианомиями по телевизору, или в пресе несут всякую околесицу, иногда поподая пальцем в небо. Есть эксперты с специализацией - Медиа эксперты, военные эксперты, жэксперты по вопросам Кавказа и прочее. Везде они заполняют свободное медия пространство. Загадка для меня - откуда берется звание эксперт и кто им платит за болтовню. Я тоже много болтаю, и на мой взгляд несу не больше вздора чем эксперты и чем я не эксперт и где моя зряплата??? Друг вчера расказал историю - в их компании проходит инвентаризация. Друг мой IT-шник, соответственно его касается вся техническая инфраструктура, которую нужно оценить. А оценка техники происходило так - пришли две девушки с фотоапаратами и начали все фотографировать. Все - это мониторы и кеисы. Друг удивленно спрашивает, как они собераются таки...

ამის დაწერა მაიზულა რელიგიურ უმცირესობებზე გახშირებულმა შეტევამ. თან "მამაოების" გამუდმებულმა აპელირებამ გახრწნილ და წაბილწურ დასავლეთზე. მოვყვები ჩემი პრაქტიკიდან ერთ შემთხვევას. 2 წლის წინ მყავდა ამერიკული სტუდენტური ჯგუფი. 20-მდე სტუდენტი, 2 პროფესორით. წესით და რიგით ეს ჯოჯოხეთური სამუშაო უნდა ყოფილიყო. არც კი მინდა წარმოვიდგინო 20 ქართველი სტუდენტი ექსკურსიაზე. რუსზე და უკრაინელზე საუბარი არ მაქვს. ეს პატიოსანი ხალხი სმით გასკდებოდა... ჩემს ჯგუფში კი 20 ამერიკელი სტუდენტი იყო, რომელიღაც ბაპტისტური უნივერსიტეტიდან. აქ ისინი ჩვენმა ბაპტისტურმა ეკლესიამ მოიწვია. ასე რომ საერთო ჯავში ექსკურსიაზე იყვნენ 20-მდე სტუდენტი, 2 პროფესორი ამერიკიდან და 2 აქაური ბაპტისტი სასულიერო პირი. ექსკურსია იყო მცხეთა - გორი - უფლისციხე. რამ განმაცვციფრა ამ გარყვნილ ამერიკელ ბაპტისტებში. 1. არ სვავდნენ. საერთოდ. 2. არ ხმაურობდნენ. საერთოდ. ასეთი კარგად აღზრდილი ახალგაზრდობა პირველად ვნახე. მარლთმადიდებელი მოძმეები იყაყანებდნენ, გამოთვრებოდნენ, ესენი არა. 3. არაფერს ისე არ იზამდნენ ჩემთვ...

უფალმა შექმნა ადამი და ევა და მისცა მათ ედემის ბაღი, სადაც არ არსებობდა არც ფული, არც აუდიტი, არც ბუღალტერია, არც ანგარიში, არც დეკლარაციებზე იცოდნენ რამე... ერთი აუდიორი კი იყო, მარა უფალმა ის ედემიდან განდევნა. ადამს და ევას შეეძლოთ ნებისმიერი ხის ნაყოფის მირთმევა გარდა ერთისა - უფალმა სასტიკად აუკრძალა ფინანსური აღრიცხვის ხის ნაყოფის გასინჯვა. იჯდა ერთხელ ევა სამოთხის ბაღში, და მიეპარა მას აუდიტორი. დაუწყო სიმდიდრეზე საუბარი. ევამ არ იცოდა რა არის სიმდიდრე, რადგან არც ფულზე იცოდა რამე არც თვლაზე. მაშინ აუდიტორმა შეაცდინა ევა და ფინანსური აღრიცხვის ხის ნაყოფი გაასინჯა. ევას თავში რაღაც გადატრიალდა, შეიცვალა, და მან უცებ დაიწყო ანგარიში, ყველაფრის აღრიცხვა რაც კი იყო ედემის ბაღში. მოვიდა ამ დროს ადამი. ევამ უამბო ახალი შეგრძნებების შესახებ. ადამი ვერ მიხვდა. მაშინ ევამ გაასინჯა ხის ნაყოფი და ერთად შეუდგნენ ადამი და ევა ედემის ბაღის ფინანსურ აუდიტს. აუდიტით გართულებმა ვერც კი შეამჩნიეს რომ უფალი მოვიდა ედემში. როდესაც უფალმა დაუძახა ადამს და ევას, ისინი დაიმალნენ. - რატომ მემალე...

3 პაპი ერთად. ბენედიქტე XVI, ფრანცისკე და იოანე პავლე II

მე ის თაობა ვარ, სკოლაში შესვენებებზე ირანულ ნავთქურას რომ მოვუსხდებოდით ხელების გასათბობად, მასწავლებელი კი ნიშანში ფულს გვთხოვდა - "აბა ხელფასით ნავთსაც ვერ ვყიდულობ"  - რკინის არგუმენტი იყო. ქართული ლიტერატურა კი ის საგანი იყო რომელიც ყველაზე ნაკლებად მიყვარდა. შესაძლოა იმიტომ რომ მასწავლებლებში არ გამიმართლა, ან სწავლის მეთოდი იყო ცუდი, ან ლექსების ზუთხვას ჭირივით ვერ ვიტანდი, და მოვახერხე, სკოლა დავამთავრე ისე რომ 3 ლექსზე მეტი არ მისწავლია. მიუხედავად ყველაფრისა ქართული ლიტერატურა საჭირო იყო - უნივერსიტეტში უნდა ჩამებარებინა. როგორც ბევრი ჩემი თანატოლი, მეც 11 კლასში მასწავლებელთან კერძოდ ვმეცადინეობდი. შეიძლება ითქვას რომ ცხოვრებაში პირველად გამიმართლა. ნანა გაფრინდაშვილი , უნივერსიტეტის ლექტორი, შესანიშნავი პედაგოგი და სპეციალისტი აღმოჩნდა. მასთან ბევრი რამ ვისწავლე, არა მხოლოდ გამოცდისთვის. თუმცა ქართული ლიტერატურა მაინც ვერ შემაყვარა. პირველად სწორედ ნანა მასწავლებელთან მოვხვდი დისონანსში, როდესაც მასწავლებელი კარგია, თავისუფლება რომ ჰქონდეს უკეთესი იქნებოდა, მა...

К чему бы это...

Написать сей пост меня подтолкнул текст из учебника Английского. Текст в вкратце описывает развитие эпического исторического жанра в кинематографе. Золотым веком этого жанра стал промежуток от 1959 года до 1963, то есть первая ласточка – Бен Гур, который на тот момент был самым дорогим фильмом и имел бешенный успех, и закат эпохи это – Клеопатра, которая так и не окупила себя. В промежутке самые успешные фильмы были – Эль Сид, Лоуренс Аравийский и Спартак. В 2000-их жанр возродился ненадолго и с применением компьютерных технологии – что уменьшало стоимость фильма.. Первой ласточкой стал Гладиатор, потом появились Троя и Александр, которые стали менее успешными и на том дело кончилось. Это то что в тексте сказано. Безусловно мы все не раз видели эти фильмы. Для меня существенная разница между фильмами 60-их и 2000-их то что первые я пересматривала многократно, и сейчас смотрю с удовольствием, а вот то что отснято в 2000-их пересматривать нет охоты. В чем же дело? В 2000-их в ...

გილოცავთ შობას! Feliz Navidad! С рождеством!

С днем рождения господин президент. За последние 200 лет вы самый достоинный лидер своего народа. Не смотря на допущенные ошибки и не справедливости при вашем правлении, вас возненавидели вовсе не по этому. От вас отвернулись потому что вы пытались научит грузинский народ думать, пытались научить самостоятельности, научить ответственности, жизни в СВОЕМ собственном государстве, уважать это самое государство. Для совкового быдла это окозалось непосильно сложной задачей. Оно не смогло себя идентифизировать с Грузинским государством. И они тебя возненавидели. Вы пытались сломать грузинский менталитет, уничтожить весь налет последних 200 лет рабства. Но это сочли посягательством на исконно грузинские ценности, на честь и достоинство рабов. К счастью в стране не так мало нас - тех кто разделяет ваши ценности, тех, кто желает как и вы - построения грузинского государства во что бы не стало. И мы не собераемся сдаватся.

Ненавижу зиму в Тбилиси. Гололед такой хоть на коньках катаися. В знак протеста, пока это мерзоть не растаит буду сидеть дома.

Мой образ жизни похож на зверинный - летом я на воле, а зимой забываюсь в берлогу. Посему берлогу к зиме готовлю тчательно. Купила новый стол и комп. Вот так виглядит теперь моя берлога. Удобное освещение сверху, т.к. я не люблю много света.