Никорцминда

На эти выходные была в Раче. Поездка очень так себе. Наглядный пример того с какими людьми никуда ехать не стойт и как плохо иметь дело с пьяными подростками, изнежеными девушками и парнями.
Однако не надо о плохом. Я наконец увидела храм Никорцминда. Когдато лет 10-11 назад будучи школьницей заучивала на изусть стих великого поэта Галактиони - Хвала Никорцминде. Стих так и не выучила, а увидев храм сразу поняла великого поэта, что он не мог не написать о нем стих, ведь сам храм это стих в камне.
В Грузии храмов очень много. Когда то довно, строили базилики новой религии, потом религия перестала быть новой и она проникла и пропитала все сферы жизни, Грузия стала сильной державой и стали стройть прекрасные храмы, каждый царь, каждый феодал и каждый зодчи наверно мечтали войдти в историю и стать своего рода эталонами постройв очередной прекрасный храм. В итоге с тех времен сохранилось множество храмов, все они как будто в одном стиле но всегда разные. Посему мы не имеем недостатка в красивых храмах средневековия.
Но Никорцминда меня поразил. Я многократно видела и Светицховели, знаю все мало мальский значимые храмы в Тбилиси, видела почти все храмы в Кахети и видела Сафару в Месхети. Я избалована настолько что храмы Картли вызывают лишь скуку и если храм был построен позже золотого века расцвета нашей архитектуры то врядли я его удостою свойм посещением, и меня поразил Никорцминда.
Не буду больше утомлять хвалой храма, лучше покажу.













































































Ссылки.
Из электроного справочника по истории Грузии (по Грузинский)
Википедия по Грузинский
Википедия по Русский
Википедия по Англиский

И вот стихи Галактиона:

ქებათა-ქება ნიკორწმინდას
გალაკტიონ ტაბიძე

მაქვს მკერდს მიდებული
ქნარი, - როგორც მინდა -
ჩემთვის დიდებული
სხივი გამობრწყინდა.
მკვიდრად ააშენა,
ვინაც ააშენა
და ცით დაამშვენა
დიდი ნიკორწმინდა.

გზნებით დამკარგავი
გრძნეულ ჩუქურთმებით,
ქარგით დამქარგავი
ნაზი შუქურ-თმებით,
ნეტა ვინ აზიდა,
ან როგორ აზიდა,
რა ხელმა აზიდა
მაღლა ნიკორწმინდა!

რა განძი გვქონია,
რა მხნე, რა მდიდარი,
ჟღერს ქვის ჰარმონია -
დარობს რამდი-დარი.
კარგად გამოჰკვეთა,
ვინაც გამოჰკვეთა
სიბრძნით გამოჰკვეთა
მძლავრი ნიკორწმინდა.

აქ რომ თაღებია,
სვეტთა შეკონება,
ისე ნაგებია,
სიზმრის გეგონება.
ნეტა ვინ ააგო,
რა ნიჭმა ააგო,
რა მადლმა ააგო
სვეტი - ნიკორწმინდა!

გრძნობ - ვით დიადია
თორმეტი სარკმელი,
ხაზებში ანთია
ცეცხლი მისარქმელი:
ნეტა ვინ აანთო,
რომ გრძნობით აანთო
და წლებს გადაანთო
ნათლად ნიკორწმინდა.

ხვეულთ დიადება
ვხედავ - რა უხვია,
დრომ მას დიადემა
კრძალვით შეუხვია.
ნეტა ვინ მოჰქარგა,
და როცა მოჰქარგა
შიგ მიჰკარგ-მოჰკარგა
გზნება - ნიკორწმინდა!

მკვეთრი და მოქნილი
ხაზთა დასრულება
არის ამოდქმნილი -
ნატვრის ასრულება.
ეს ის სიმკვეთრეა,
ეს ის სიმდიდრეა,
რაითაც მკვიდრია
ძეგლი - ნიკორწმინდა.

შენის სულმნათისად
ასვლა ეროვანი:
ყელი გუმბათისა
მაღალღეროვანი,
ცამდის აღერილი,
ნებით აღერილი,
სათნოდ აღერილი
გშვენის, ნიკორწმინდა!

მზერა ქართულია
სივრცის დაუნჯებით,
თვალი გართულია
ფრთიან ფასკუნჯებით:
ფრთები, ფრთები გინდა,
კიდევ ფრთები გინდა,
გინდა დაეუფლო
სივრცეს, ნიკორწმინდა!

შენ, ფრთამოღუღუნეს
ჟამთა სიმაღლეზე,
ჩვენი საუკუნე
გიცავს, უახლესი:
მძლვრი ხელოვნება,
ხალხის ხელოვნება -
ბრწყინავს საქართველოს
ქებად ნიკორწმინდა!