დე­მოკ­რა­ტია და ოხ­ლოკ­რა­ტია, ანუ ჩვენ რა ვქნათ, ჩვენ?

...სი­ნამ­დვი­ლე­ში არა­ვი­თა­რი ხალ­ხის ნე­ბა არ არ­სე­ბობს: ნე­ბა მხო­ლოდ ინ­დი­ვი­დებს აქვთ. ინ­დი­ვი­დე­ბი კი გან­სხვავ­დე­ბი­ან ერ­თმა­ნე­თის­გან და ხან­და­ხან შე­ხე­დუ­ლე­ბებ­საც იც­ვლი­ან. 

ოხ­ლოკ­რა­ტი­ად დე­მოკ­რა­ტი­ის გა­დაგ­ვა­რე­ბა მა­შინ იწ­ყე­ბა, რო­ცა ეს მე­ტა­ფო­რა პირ­და­პი­რი აზ­რით ეს­მით: არ­ჩევ­ნე­ბის დღეს მო­სულ­თა უმ­რავ­ლე­სო­ბა იგი­ვეა, რაც სა­ერ­თოდ „ხალ­ხი”. ესე იგი, ვინც მათ არ ეთან­ხმე­ბა, ხალ­ხის (სა­ხელ­მწი­ფოს, ქვეყ­ნის) მტე­რია. მაგ­რამ სა­დაც უმ­ცი­რე­სო­ბის უფ­ლე­ბე­ბი არ არის და­ცუ­ლი, ოხ­ლოკ­რა­ტია ახალ ტი­რა­ნი­ად გა­და­იქ­ცე­ვა: ასე მივ­დი­ვართ მან­კი­ერ წრე­ზე...

...სამ­წუ­ხა­როდ, სა­ქარ­თვე­ლოს დღე­ვან­დელ ვი­თა­რე­ბა­ში კარ­გი გა­მო­სა­ვა­ლი არა აქვს. რო­გორც ჩანს, „ოც­ნე­ბის” ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა აშ­კა­რა (შე­საძ­ლოა, ტრა­გი­კუ­ლი) უკან­გა­დად­გმუ­ლი ნა­ბი­ჯია წი­ნა­მორ­ბედ­თან შე­და­რე­ბით (რომ­ლის მი­მარ­თაც, თა­ვის მხრივ, სე­რი­ო­ზუ­ლი და სა­მარ­თლი­ა­ნი პრე­ტენ­ზი­ე­ბი არ­სე­ბობ­და). მაგ­რამ მი­სი არ­მოშ­ვე­ბა კი­დევ უა­რე­სი იქ­ნე­ბო­და. 

წყარო: http://www.tabula.ge/article-28563.html
ტაბულა © 2013